Henkus' muziek (3)

Hier eerst iets over componeren.
Na de eerste, uiterst simpele melodietjes, zoals Livingstone, wilde ik wat interessanters maken. Het was inmiddels 1967 geworden en ik had The Pink Floyd gehoord en was er helemaal weg van. Ik hield altijd al van rare geluiden en de psychedelische muziek zat er vol mee, gecombineerd met toegankelijke muziek. Ik ben toen wat gaan "studeren" en analyseren wat ik er mooi aan vond. Ik bleek van harmonische grondbeginselen te houden, met een draai eraan. Dat werd dus ook mijn uitgangspunt bij het maken van mijn eigen liedjes.

De meeste populaire liedjes uit de jaren '50, '60, bestonden uit twee of drie akkoorden. Die akkoorden zaten in betrekkelijk vaste combinaties; A-E-D, C-F-G. (Zie: Het cowboy lied).

Ik ging experimenteren met het mengen van die combinaties, door een akkoord dat "er niet bijhoort" erbij te gebruiken (Engelse Les I) of door twee vaste combinaties naast elkaar te gebruiken (Michel Marchot).
Michel Marchot was gevoelsmatig gebaseerd op Yogi Bear, van de toen populaire tekenfilmserie van Hanna-Barbara. Niet dat dat uit de tekst blijkt, maar als ik het liedje hoor of speel, komt dat beeld bij me op. Zo'n Franse naam als Michel Marchot popt ook zomaar ineens op. Ik heb niks met Frans, maar het popte op en 'bekte' lekker en toen rolde de eerste zin er uit.

Ik begon met het schrijven van Nederlandse onzinteksten en, met het toenemen van mijn Engelse woordenschat, ook Engelse teksten.
Ik was dus 17/18 en had geen enkele ervaring op het gebied van de liefde. Ik vond mezelf dus uiterst ongeschikt om liefdesliedjes te schrijven. Aangezien ik een groot liefhebber van Science Fiction was schreef ik meer en meer Engelstalige SF-songs.

Fred liet zich ook niet onbetuigd en componeerde veel muziek; teksten schreef hij niet.

Op termijn wil ik al mijn liedjes publiceren met tekst en muziek op deze site.

Wordt vervolgd